???

Bu blog uzun zamandir aklimda aslinda. Ama o zamanlar aklimda bir cok fikir vardi, neler yazacagima dair. Simdi olusturdum basinda oturuyorum - NE YAZSAM??? Her seyden biraz - iste ondan bundan sundan... güncel konular - diger bloglarda okuduklarim, ve yanitsiz kalmak istemediklerim - belki birazda yaptiklarim - azicikta yemeklerim - ufaciktanda annelik tecrübelerim :) Nasil olduysa su anda aklima gelen konular hakkinda yazabilecek coook sey geldi aklima - aklim yerine oturdu sanki aniden.

Ilk konum canimi sIkan bir konu: arkadas veya dost bildiklerim nasil bu kadar hain olabiliyor. Ben calisan bir anne/bayanim. Yaklasik bir senedir kariyerimde istedigim yere gelmis bulunkatayim... bundan dolayida kendimle cok gurur duyuyorum. Kendimi isime cok güzel verebiliyorum - güzel ve iyi fikirler üretip projeler halinde gerceklestirebiliyorum. Bunu kendimi övmek icin degil - patronicemden duydugum icin yazabiliyorum. Neyse bir kac ay önce ILK senelik izinimi kullandim. Izinim bitti ve bende isimin basina geldigimden farkina vardimki - benim yoklugumda arkamdan konusulmus. Ben aslinda saniyordumki - bu ekibimle aramiz cook iyi... ama anladimki insanlar baskalarinin yoklugunu firsat bilip arkasinda kuyu kazmakta bir numara... hemde en güvenilir elemanim! Cok hayal kirikligina ugradim. Hani biz cok iyi anlasiyorduk? Hani biz is arkadasi degilde dost´duk? Soru isareti üzerine soru isareti???!!!!! Yasimin verdigi cahillikmi desem - bilmiyorum. Kandim bir kere - ama bir dahami asla! Fark ettimki bir dostum varki tam dost - onun yerini kimse tutamaz. Gercek DOST, gercek sirdas - gercek iste gercek!!! O kendini cok iyi biliyor ... sen beni sevmiiiyoooon... (anadin demi)...

The end #1